l. W dzisiejszą niedzielę, 2 lutego, w kalendarzu liturgicznym przypada święto Ofiarowania Pańskiego, w naszej polskiej tradycji nazywane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Od początku czczono w Kościele pamiątkę przyniesienia Dzieciątka Jezus przez Maryję i Józefa do świątyni jerozolimskiej. Niekiedy dzień ten nazywano także świętem Symeona. Jak pamiętamy z kart Ewangelii, Maryja złożyła Dzieciątko w ręce świątobliwego starca Symeona. W Jerozolimie to święto obchodzono już w V wieku i łączono je z procesją ze świecami. Od X wieku upowszechnił się zwyczaj błogosławienia w tym dniu świec. Święto Ofiarowania Pańskiego ukazuje nam Chrystusa – Światłość świata. Przyniesiona przez nas świeca ma przypominać, że Chrystus nieustannie oświeca drogi naszego życia.

1. Dzisiejsza, ostatnia niedziela stycznia, tradycyjnie obchodzona jest w Kościele jako Światowy Dzień Trędowatych, ustanowiony w 1954 roku. Wiemy, jak straszna w skutkach jest ta choroba. Starajmy się więc pomóc chorym na trąd, aby byli leczeni w poszanowaniu ludzkiej godności. Dziś na świecie trędowatymi opiekują się głównie chrześcijańscy misjonarze. Wspierajmy ich naszymi modlitwami i ofiarami.

1. W Kościele trwa Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Pan Jezus domaga się wzajemnej miłości: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Niech ta miłość stanie się naszym znakiem rozpoznawczym w świecie.

1. Wspomnienie wydarzenia nad Jordanem, gdzie Pan Jezus przyjął chrzest, a także gdzie Bóg potwierdził, że jest On Jego Synem, kończy okres Narodzenia Pańskiego. Od jutra w liturgii rozpoczyna się tak zwany okres zwykły – w ciągu roku. Jednak w naszej tradycji przedłużamy śpiewanie kolęd do 2 lutego, czyli do święta Ofiarowania Pańskiego, zwanego u nas świętem Matki Bożej Gromnicznej, które bezpośrednio wiąże się z Bożym Narodzeniem. Zapamiętajmy dziś słowa Boga Ojca o Jezusie: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.

1. Przeżywamy radość z narodzenia Pańskiego, choć to już druga niedziela po Świętach Bożego Narodzenia.

PLAN ODWIEDZIN DUSZPASTERSKICH W 2024/205 R.

1. Dzisiejsza, ostatnia niedziela 2024 roku, jest świętem Świętej Rodziny Nazaretańskiej: Jezusa, Maryi i Józefa. Wpatrując się w Świętą Rodzinę, łatwiej zrozumiemy nasze powołanie do życia w rodzinie. Ona jest wzorem dla naszych rodzin. Pamiętajmy, że zadaniem każdego chrześcijanina jest przede wszystkim troska o własne zbawienie. Dla wszystkich powołanych do życia małżeńskiego i rodzinnego ta troska wyraża się poprzez dobre i przykładne, godne życie w rodzinie i poprzez rodzinę. Prośmy Pana Boga, aby w tych niełatwych czasach i mimo zagrożeń nasze rodziny stawały się prawdziwym domowym Kościołem.

1. W tym tygodniu, dokładnie 24 grudnia, papież Franciszek dokona uroczystego otwarcia Drzwi Świętych w Bazylice Świętego Piotra na Watykanie. W ten sposób w całym Kościele powszechnym rozpoczną się obchody Roku Jubileuszowego 2025. Te Drzwi Święte zostaną zamknięte dopiero 6 stycznia 2026 roku. Przypomnę, że hasło Roku Jubileuszowego brzmi: „Pielgrzymi nadziei”, a przeżycie tego świętego czasu ma służyć ożywieniu nie tylko naszej wiary, ale właśnie nadziei. Niech to będzie czas żywego i osobistego spotkania z Panem Jezusem, który jest brama naszego zbawienia.

1. W tym tygodniu, od wtorku, 17 grudnia, rozpoczniemy okres bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Zastanówmy się, jak przeżywamy ten święty czas? Może to właściwy moment na korektę naszego postępowania, na pojednanie się z Panem Bogiem i bliźnimi przez szczerą spowiedź. Kościół przychodzi nam z pomocą jako szafarz Bożego miłosierdzia oraz przez piękno i bogactwo adwentowej liturgii. Wykorzystajmy ten czas na szczególne pogłębienie więzi z domownikami oraz z naszym Kościołem parafialnym, w którym uczymy się przyjaźni z Panem Bogiem, aby dalej w niej wzrastać, dojrzewać i dzielić się nią z innymi.

1. Mimo przypadającej dziś drugiej niedzieli Adwentu, zgodnie z dekretem watykańskiej Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, w Kościele obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, która przypada zawsze 8 grudnia. Uroczystość ta wyraża wiarę Kościoła w to, że Maryja, wybrana na matkę Syna Bożego, jako jedyna z ludzi została poczęta i urodziła się bez zmazy grzechu pierworodnego. Ta wiara zawsze towarzyszyła wierzącym i przejawiała się w różny sposób, np. w naszej polskiej tradycji w tak chętnie śpiewanych „Godzinkach o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny”.

1. Dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy Adwent, czas radosnego oczekiwania i przygotowania na przyjście Chrystusa. W pierwszej części (do 16 grudnia) będziemy pochylać się nad tajemnicą powtórnego przyjścia Pana na końcu czasów. Druga część (od 17 do 24 grudnia) będzie stanowić bezpośrednie przygotowanie do celebrowania pamiątki pierwszego przyjścia Chrystusa na ziemię – na uroczystość Narodzenia Pańskiego. Wykorzystajmy dobrze ten czas na słuchanie słowa Bożego oraz wchodzenie w tajemnicę bliskości Boga, który przychodzi jako Emmanuel – Bóg z nami.

1. Dzisiejsza uroczystość została ustanowiona przed prawie stu laty encykliką Piusa XI „Quas primas” i stanowi zwieńczenie całego roku liturgicznego, podczas którego przeżywamy całe misterium zbawcze: uwielbiamy Boga i dziękujemy Mu za dzieło stworzenia i odkupienia. Przez chrzest święty uczestniczymy w tym misterium i poddajemy się królewskiej władzy Jezusa Chrystusa, który pragnie nas wszystkich zjednoczyć w swoim królestwie prawdy, pokoju i zbawienia.

1. Obrazy końca świata i sądu ostatecznego, które ukazuje dzisiejsza liturgia słowa, podkreślają prawdę, że za sprawiedliwe, uczciwe i dobre życie czeka wieczna nagroda, natomiast niegodziwości zostaną sprawiedliwie osądzane. Nasze życie na ziemi jest przygotowaniem i sprawdzeniem naszej gotowości na otrzymanie tej nagrody.

1. Dzisiejsze czytania mówią o zaufaniu, do którego trzeba nam nieustannie dojrzewać. Trzeba uczyć się zaufania Bogu. Bóg nam zaufał całkowicie: ofiarował za nas i dla naszego zbawienia swoje życie, a jaka będzie nasza odpowiedź?

1. Liturgia słowa mówi o najważniejszym przykazaniu: Pan Jezus przypomina uczonemu w Prawie znane formuły, ale łączy przykazanie miłości Boga i bliźniego, wskazując, że najważniejsze jest jego codzienne wypełnianie.

1. „Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas” – powtarzaliśmy w psalmie responsoryjnym, bo rzeczywiście On czyni wielkie dzieła: obdarza nas swoją łaską, udziela wielu darów. A doświadczyć możemy tego, uczestnicząc w niedzielnej i codziennej Eucharystii, do uczestnictwa w której zachęcam i zapraszam…

1. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus wyjaśnia sens swojej misji i mówi, na czym polega Jego panowanie oraz władza w Jego królestwie. To służba i gotowość oddania życia za innych, co potwierdził, sam umierając za nas na krzyżu. Jezus jest zmiażdżonym cierpieniem Sługą Pańskim, a jednocześnie naszym Zbawicielem oraz wstawiającym się za nami Obrońcą.

1. Wymagające jest słowo, które dzisiaj słyszymy i rozważamy, ale też niezwykle żywe i skuteczne. Jesteśmy wezwani, by całkowicie zaangażować się w jego wypełnianie, ukochać je ponad wszystko i żyć nim na co dzień. Dziś do nas Pan Jezus kieruje zaproszenie, aby całkowicie Mu zaufać, wyrzec się wszystkiego, co może przeszkadzać, i pójść za Nim…

1. Niedzielna liturgia słowa mówi o podstawowych rzeczach dotyczących porządku ludzkiego. Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo, Bóg stworzył mężczyznę i niewiastę, powołując ich jednocześnie do tworzenia wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej, w której mają stanowić nierozerwalną jedność. Warto i trzeba to powtórzyć w dzisiejszych czasach i we współczesnym świecie, gdy szerzy się propaganda „wszechwzględności” i tymczasowości.

1. Po raz 110. Kościół obchodzi Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, którego celebracja od kilku lat wyznaczona jest na ostatnią niedzielę września. Wiele rodzin, także z naszej parafialnej wspólnoty, cierpi z powodu emigracyjnej tułaczki swoich bliskich. Nadto w ostatnich dwóch latach wielu uchodźców przybyło z ogarniętej wojną Ukrainy. Pragniemy dziś wyrażać wdzięczność wszystkim, którzy wspierają w różny sposób uchodźców. A my wszyscy starajmy się okazywać życzliwość dla tych, którzy pośród nas poszukują schronienia, chciejmy towarzyszyć im naszą modlitwą.

1. W dzisiejszym drugim czytaniu Święty Jakub Apostoł wskazuje, że wewnętrzny nieład w człowieku powoduje niesnaski pomiędzy ludźmi. Dlatego ważnym jest nieustanne formowanie ludzkich sumień i budowanie odpowiedniego systemu wartości opartego na Chrystusowej Ewangelii.

1. Pytanie: kim jest Jezus, winno nieustannie do nas powracać, a my życiem (nawet za cenę jego ofiarowania/oddania) winniśmy dawać właściwą odpowiedź: że On jest naszym Panem i Mesjaszem, źródłem życia, dobra i wszelkiego szczęścia.

1. Słowa Jezusa skierowane do głuchoniemego są wezwaniem dla każdej i każdego z nas, aby otworzyć się na Boże działanie. Bóg w nas i przez nas pragnie dokonywać wielkich rzeczy, przede wszystkim chce z nas uczynić heroldów swojego królestwa prawdy, pokoju i zbawienia.

1. Wspominany w minionym tygodniu Święty Augustyn z Hippony mówił: „Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu w twoim życiu, to wszystko jest na właściwym miejscu, ale jeśli Bóg nie jest na pierwszym miejscu w twoim systemie wartości, to w twoim życiu jest bałagan”. Odczytywane i medytowane dzisiaj słowo Boże każe zapytać o hierarchię wartości: gdzie w niej znajduje się prawo Boże, a gdzie nasze ludzkie zwyczaje, przyzwyczajenia. Warto z rozpoczynającym się u najmłodszych nowym rokiem nauki wszystko właściwie poukładać.

1. W niedzielę rozpoczynającą ostatni tydzień wakacji Ewangelia przywołuje wyznanie Apostoła Piotra: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym”. Są one jak przynaglenie do zrobienia rachunku sumienia z przeżytego czasu wypoczynku: czy przypadkiem sobie nie pofolgowaliśmy, zwalniając się z niedzielnej Mszy Świętej, z codziennej modlitwy. Warto w kolejny rok szkolny i katechetyczny wejść pojednanym z Bogiem, dlatego przed każdą Mszą Świętą jest okazja do spowiedzi świętej.

1. Mowa eucharystyczna w synagodze w Kafarnaum, którą fragmentami czytamy i rozważamy w kolejne sierpniowe niedziele, jest zaproszeniem, aby nie lekceważyć niedzielnej Mszy Świętej, a nawet podjąć zamiar uczestnictwa w niej również w dni powszednie.

Módlmy się do Pana, aby towarzyszył nam swoją łaską w godzinach pracy i wypoczynku oraz umacniał nasze dobre sierpniowe postanowienia. Jeżeli dotąd tego nie uczyniliśmy, to warto w drugiej połowie miesiąca zobowiązać się do abstynencji od alkoholu.

1. „Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry” – refren psalmu jest zachętą, aby nie zaniedbywać spotkań z Bogiem, jakimi są codzienna modlitwa i coniedzielna Eucharystia. To w pozytywny sposób wyrażona prawda zawarta w powiedzeniu, że nie ma wakacji od Pana Boga.

1. Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, że warto i trzeba przychodzić do Chrystusa; On jeden może zaspokoić najgłębsze ludzkie tęsknoty i pragnienia, bowiem to On jest źródłem wszelkiego dobra i szczęścia.

1. Podczas Eucharystii doświadczamy cudu rozmnożenia chleba i zaspokajania najgłębszych ludzkich potrzeb i pragnień. Pragniemy trwać w dziękczynieniu za to, że Pan otwiera rękę i karmi nas do syta, że udziela wielu łask i towarzyszy nam na drogach życia…

1. Usłyszeliśmy, że Bóg jest prawdziwie Dobrym Pasterzem, który lituje się nad swoim ludem i obdarza go wieloma dobrodziejstwami. Bądźmy wdzięczni za otrzymywane dary i starajmy się do Niego zbliżać i z Nim jednoczyć. Może warto w ten sposób wykorzystać trwający okres wakacji.